ഒടുവിൽവിരിഞ്ഞ
പൂവായത്കൊണ്ടാവാം
വസന്തം
അവള്ക്കൊരു
പേര് നല്കാൻ
മറന്നുപോയത്
കാറ്റിൽപരിഹാസം
കേട്ട് മനം മടുത്തു
കരയുമ്പോൾ
ഈണമി ട്ടൊരു
മൂളിപാട്ടുമായി
ആ വഴി വന്ന
വണ്ടവളെ
വെറുതെ
വിളിച്ചു വത്രേ
ഇശൽ പൂവേ .......
ഒരു വിളിപേരിൻ
കുറവ് നികത്തിയ
ആഹ്ലാദ തിമർപ്പിൽ
അവളുടെ
കിനാക്കളിലന്നു
പ്രണയത്തിൻ
ജുഗൽ ബന്ദി
മൊഴികളിൽ
സ്നേഹ സ്പര്ശം
ദലങ്ങൽക്കു
നക്ഷത്ര തിളക്കം
ഇഷ്കിന്റെ ആകാശത്തെ
സ്വർഗ്ഗ പൂവാടിയിൽ
നാമ മു ള്ളോരു പൂവായി
പുനര്ജനി ക്കാൻ
പേരില്ലാത്തവളുടെ
അസ്ത്വിത്വമൊർത്തു
മനമുരുകിയവൽ
പ്രാർഥിച്ചു
കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴും ......
No comments:
Post a Comment
ചുമ്മാ വായിച്ചു പോകാതെ എന്തെങ്കിലും പറയൂ ന്നേ ....